O obróbce drewna tartacznego

Drewno okrągłe to pozbawione gałęzi i okorowane pnie,  które czasem przecina na kłody. Ogólnie rzecz biorąc, drewno okrągłe, to surowiec, który nie został poddany dalszej obróbce. Z kolei tarcicą, nazywa się drewno pocięte na elementy o przekroju kwadratowym lub prostokątnym, czyli na belki, deski, listwy itd. Tarcice uzyskuje się poprzez rozpiłowanie drewna okrągłego na tartakach. 

Obróbka drewna w tartaku

Przetarcia drewna okrągłego wykonuje się w tartakach przy użyciu ręcznie lub komputerowo sterowanych pił. Te drugie bywają wyposażone w programy pomiarowe, które umożliwiają minimalizowanie strat materiałowych. Po przewiezieniu do tartaku, pnie są korowane na maszynach, które usuwają korę wraz z ewentualnymi defektami.

Pnie mierzone są i cięte w zależności od ich dalszego przeznaczenia. Belki i deski na elementy zewnętrzne budowli są dłuższe od tych używanych do wyposażenia wnętrz. Długość gotowych elementów zależy od wymiarów i kształtów przecieranego drewna. Przykładowo, jeżeli drzewo jest bardzo wysokie, ale mocno zwęża się ku wierzchołkowi, uzyskuje się z niego bardzo dużo krótkich elementów. 

Jeżeli drzewo przeznaczone jest dla przemysłu budowniczego, posortowana tarcica jest umieszczana na taśmowym przenośniku, po czym przepuszcza się ją przez wahadłową piłę tarczową, która odcina końce, by deski posiadały równą długość. 

Techniki przetarcia drewna okrągłego

Przetarcie jednodzielne
•Metoda pozwala na uzyskanie stosunkowo równej belki o bardzo dużych wymiarach. Kłoda zostaje pocięta piłą wycinającą cztery fasety pod kątem prostym, Jeżeli odcięte elementy są wystarczająco duże, można wyprodukować z nich deski.

Przetarcie promieniowe
•Dzięki tej metodzie maleje ryzyko paczenia, lecz tworzenie prostokątnych elementów z powstałych klinów związane jest ze znacznymi stratami materiału.

Przetarcie jednokrotne „na ostro”
•Metoda pozwalająca na uzyskanie desek i bali, o szerokości całej kłody. Jednakże środkowy element zawierający rdzeń pnia, jest zwykle bardzo nierówny, a pozostałe deski mają tendencję do paczenia się po bokach.

Przetarcie krzyżowe
•Specyficzny sposób przetarcia przyczynia się do powstania dużej ilości podobnych do siebie elementów. Kłodę przecina się dwukrotnie na wylot, a ćwiartki są następnie cięte na stosunkowo wąskie deseczki.

Przetarcie Cantibay
•Metoda ta pozwala na wyeliminowanie mocno zmienionego rdzenia drewna. Dzięki tej metodzie otrzymuje się duże ilości szerokich desek, przy jednoczesnych minimalnych stratach w materiale. Jednakże otrzymane tą metodą deski, posiadają sporą tendencję do paczenia się.

Przetarcie ćwiartkowe
•Jeden z najlepszych sposobów na uzyskanie nie paczących się desek. Dzieje się tak ponieważ każde nacięcie robione jest w sposób prostopadły do słojów. Metoda wykorzystywana jest głównie do cięcia wysokiej jakości drewna

 Przetarcie naprzemienne
•Metoda cięcia ćwiartkowego, polegająca na wykonywaniu naprzemiennych cięć. Otrzymane w ten sposób deski, są mało podatne na paczenie

 Przetarcie połówkowe
•Tą metodą uzyskuje się deski cięte pod kątem prostym do pierścienia wzrostu, co zmniejsza ryzyko paczenia się.